Czasownik

Jak już było wspomniana czasownik zawsze znajduje się na końcu zdania. Bezokolicznik w języku tureckim kończy się na -mak lub -ma. W języku tureckim występują dwie koniugacje czasownika.

yapmak (robić)
anlamak (rozumieć)

Czasy

Czas teraźniejszy

W czasie teraźniejszym do rdzenia czasownika dodajemy sufiks -yor.Jeżeli temat kończy się na samogłoskę, zmieniamy ją na -ı. Jeżeli temat czasownika kończy się na spółgłoskę, do tematu dodajemy -ı.

yap = yapıyor (robi)
anla = anlıyor (rozumie)

Czas przeszły świadka

Używa się, gdy mówimy o czynnościach zakończonych, które wykonywaliśmy, lub których byliśmy świadkami. W odmianie przez osoby do tematu czasownika dodajemy temat czasu -dı.

Bu makaleyi okudum. – Przeczytałem ten artykuł.

Czas przyszły

Używa się, gdy daną czynność z pewnością mamy zamiar wykonać. Tematem czasu przyszłego jest -acak.

Sen yapmayacaksın. – Ty nie zrobisz.

Czas szeroki aoryst

Używa się, gdy chcemy powiedzieć o czynnościach, które wykonujemy zwyczajowo lub które wykonamy w najbliższej przyszłości.

Her sabah çay içerim. – Co rano pijam herbatę.


Materiał przygotowany na podstawie: Język turecki. Kurs podstawowy.